دارم از یه چیزی فرار کنم و اون می دوئه دنبالم.... هی من فرار می کنم و هی اون می دوئه و از اینکه  من نفس کم میارم سوء استفاده می کنه ..... 

جز داد زدن کاری از دستم بر نمیاد 

ـ گمشو.... ازم دور شو... جون هرکی ذوس داری برو.... 

بعد از مدتی متوجه می شم که هی عرض اتاقم رو می دوئم.... 

بعدتر متوجه می شم که اینا عوارض مصرف بیش از حد و ـ ی ـ س ـ ک ـ ی بوده و چیز خاصی نبوده.... 

«زندگی یه توهمه بزرگه...» سخنی از s.s.t